Onderweg naar Guatemala-city

Ik ben blij dat ik al een kaartje heb voor de bus, dat brengt zoeveel rust met zich mee, dat zou ik dus elke dag moeten doen! Alleen heb ik het probleem dat ik heel vaak van mijn route afwijk , en de verschillende busmaatschappijen zover uit mekaar zitten , en ik niet weet welk bus waar heen gaat. En de plattegronden in de Lonely Planet niet zo groot zijn als de hele stad, meestal maar het centrum, of de goede wijken.. En zo !

Ik moet om 13:15 bij de bus zijn, moet om 12:00 uit checken, dan heb ik nog wat tijd om boodschappen te doen, het is toch een rit van een uur of 6, kom er ook in het donker aan en wil dan wat gegeten hebben.
Na de boodschapjes bel ik met m'n meisje, haar vakantie zit er ook bijna op. Ik mis haar, ik moet nog ff een 2 weken op mijn tanden bijten en kan haar dan weer in mijn armen nemen...Wat een romanticus ben ik ook he...

Ik bestel bij de receptie een taxi ,die me over een minuut of tien op pikt. Ik raap de laatste spulletjes bij elkaar, en stop alles wat ik nodig heb, zorgvuldig in al mijn zakken.

In een klein kwartier ben ik bij de Tica-bus, ik meld me en er word een kaartje met nummer aan mijn tas gedaan, zodat niemand mijn tas mee kan nemen, zonder het juiste kaartje in te leveren.
Ik moet nog ruim en half uur wachten tot we gaan, maar als we dan gaan ,blijkt dat meer dan de helft van de bus leeg is.. Wat een feest !! Ruimte !! Maar dan gaan we nog naar een andere locatie mensen ophalen, dat is echter veel dichter bij mijn hotel dan de andere, had ik dat maar geweten.. Die andere mensen stappen in en zoeken hun plek, nog steeds niemand naast me !! Ik trek mijn vest aan, wat de temperatuur daalt drastisch, het is weer standje koelkast. Ik trek mijn capuchon over mijn hoofd en val in slaap ! Ik hou van dit soort reizen, met een beetje comfort,muziekje en een filmpje ,dan kan de reis niet lang genoeg duren.
Ik val in slaap ,natuurlijk, en word anderhalf uur later wakker gemaakt door de steward van de bus. Hij vraagt naar mijn imigration form... Heppik nie..Weet nie, niemand mij gegeven... Geen probleem, hij vraagt om mijn paspoort, tovert een papiertje uit z'n binnenzak, vult het formulier in en vraagt me later een handtekening te zetten onder het formulier. Hij neemt ook mijn paspoort mee. Hij stapt uit met alle paspoorten en formulieren, en komt later terug, we zijn uit El Salvador, maar ben geen stempel rijker, wat ik al had verwacht, maar wel jammer vind.
We rijden door naar de grens met Guatemala, er komt een agent de bus in en controleert de paspoorten. Hij bekijkt mijn paspoort zorgvuldig, zet een stempel en schrijft daarin 77, Ik weet wat hij daar mee bedoeld. Als je Latijns America binnenkomt krijg je een visum van 90 dagen, dat geld voor alle landen bijelkaar, bij somige landen moet je moeilijk doen met in-en uit checken en krijg je stempels, bij sommige grensen niet...Net zoals de Eu...

Ik ben al 23 dagen onderweg, en kan nog maar 77 dagen blijven, dat wil ik niet, maar in theorie zou t kunnen.
We kunnen verder, ik gok erop dat t nog zo'n 2,5 uur zal duren. De zon gaat al heel langzaam onder, het uitzicht, de bergen , ik weet niet zo goed hoe ik dit moet omschrijven, adembenemend, de kleur van de lucht... Wat geniet ik hier van !

Ik duik weer onder mijn capuchon en probeer te slapen, maar de chauffeur steekt daar een stokje voor, de weg door de bergen rijd ie vol gas en remt als een malle voor elke bocht , ik kijk maar niet naar buiten, wil het gewoon niet zien ! Ik ben echt wel blij dat ik het tot zo ver heb overleefd. De rit duurt langer dan 2,5 uur, weet niet hoe lang, heb me er bij neergelegd, geduld is een schone zaak ! Dan rijden we de stad binnen , gaat t licht aan en zijn we er bijna. De bus rijd een brak liggend terrein op en stopt, dit is het einde. Iedereen stapt uit, het is koud en het regent, dit ben ik niet gewend ! Ik pak mijn tas , en nu ? Ik wil graag een taxi, maar die zijn nergens te bekennen, ik vraag in het rond, en een man belt voor mijn een taxi , maar ik moet hem wel 2 Quetzal per minuut betalen voor het gebruik van de mobiele telefoon.. Dat weet ik omdat een andere passagier mij helpt, anders had ik het net gered denk ik. In de tussentijd vraag ik aan een vrouwtje aan de balie waar ik de bus kan vinden naar Flores, want Tica-bus rijd daar niet naartoe, ze geeft me het adres, waar het kantoor zit. Ik bedank haar vriendelijk.

De taxi brengt me in 20 minuten naar mijn hostel, onderweg zien we nog 2 motorrijders onderuit gaan, 1 gozer kan weer opstaan ,maar voor de ander word toch een ambulance gebeld. Ik klop aan , de deur word open gedaan, een niet al te vriendelijke man helpt me bij de receptie, laat me alles zien, en ik kan een bed uitzoeken. Ik pak het bed in de hoek, gooi mijn spullen neer, en bestel een biertje. De mensen die hier zitten spreken geen Engels of ze verdommen het, iedereen zit met z'n neus in hun smartphone of laptop, ik doe maar hetzelfde, Al snel ben ik het zat, maak mijn bed in orde en duik erin. Het bed is te kort, eer zit een kuil in het midden, dus heb niet zoveel mogelijkheden om te gaan liggen, mijn kussen is te dun, dus pak er 1 van een ander bed, probeer nog Netflix te kijken, maar ben te moe en val in slaap.
Ik ben heel vaak wakker geweest, heb slecht geslapen en lig te piekeren, wat ik hier in Guatemala city wil doen, en hoe en wanneer ik naar Antigua wil. Dat bevorderd niet echt mijn nachtrust. Ik word om half 5 wakker en ga plassen. Kan niet cht meer slapen maar probeer het toch. Dan word ik om 8 uur wakker, ben gesloopt....