Met de motor de jungle in....

Om even terug te komen op het verhaal van gisteren, we zijn du s nog wat gaan eten, in een heel leuk restaurant met uitzicht op zee, we hebben lekker gegeten, was wel duur in vergelijking met andere maaltijden, het was toch bijna €10, jaja das best duur!! Daar na naar de markt, de dames wilde wat fruit voor de volgende dag. De markt daar is open tot 24:00 , das echt top, mooi fruit, vers en vooral erg goedkoop. Daarna nog een biertje in het hostel en slapen maar.

Maar wat ga ik morgen doen?? Ik heb nog een x in het excursie boek gekeken, heb wel wat leuke dingen gezien,maar vooral duur ! En als ik een excursie leuk vind , vind ik de helft van die tour maar leuk... Dat kan ik beter zelf gaan ondernemen, das leuk!!... En voordeliger.

Weet je wat ? Ik ga weer een motor huren... Bij de receptie wisten ze waar ik dat kon doen.

De volgende ochtend na de koffie en een boterham op zoek naar de zaak die de motoren verhuurde. Gevonden. Wat voor motor ik wil ?? Weet ik veel, gewoon gas en remmen... "Ga je ook de bergen in ?" Dat is wel de bedoeling, dan moest ik er een hebben met versnellingen. Uhm ok, doen we. 65 RM voor de huur voor 24 uur en 300 RM borg. Prima. Hij laat zien hoe het werkt, en of ik nog vragen had?? 1 naar beneden, 2 en 3 en 4 ook maar wel gas los laten en met terug schakelen precies hetzelfde. Ok. Dat snap ik. Of ik nog wilde proberen voordat ik ging ?? Nee hoor het gaat wel ;-) Vol goede moed en de kaart op zak ik weg. Motor rijden met versnellingen, links rijden en navigeren is toch best veel als je dat niet vaker doet...
Op naar de Mount Kinabalu.... Whoehoeeeee.

Het zou ongeveer 2 uur rijden zijn naar de berg, ALS je in 1 keer goed rijd... Maar goed , ik zal niet lopen zeiken over zoiets kleins.. Het rijden gaat goed, schakelen ook, hier en daar een foto maken ook.. Prima.. Linksaf rechtsaf en dan nog pm 40 min , daar ga je rechts richting Kinabalu Park. Ok en daar begon het avontuur in de bergen. Ik had in Langkawi al in de bergen gereden, maar dit zijn echt bergen.. Op een gegeven moment reed ik door de wolken, haha ik liep met mijn hoofd in de wolken....grappig. Na anderhalf uur in de bergen rijden kwam ik bij Kinabalu park. Daar wilde ik heen om wat foto's te maken, maar moest betalen om er binnen te komen en daar had ik geen zin in, en moest nodig tanken. Ergens in een dal lag een smurfendorpje, zo leek het vanuit de plek waar ik was.. Daar heen gereden , gegeten op de markt en getankt. Toen doorgereden naar Poring, daar zijn de Hotsprings, natuurlijke warme bronnen die goed zijn voor je... Sommige ook weer niet want daar mocht je niet in.. Het leek wel een openbaar zwembad !!! Bn ik blij dat ik dat niet heb gedaan in een tour !! Entree was 15 RM . Toen ik daar doorliep kwam ik bij de Canopy Walk, een wandeling door de bomen op touwbruggen op een hoogte van 43/46 meter. En nu weet iedereen dat ik een poeperd ben wat betreft hoogtes.. Maar ik heb het Toch gedaan.. En het was eng, Jezus Christus , maar wel tof om te doen, echt vet.

Het was inmiddels 16:30 uur geworden en moest eigenlijk wel terug, ik weet dat het gaat regenen, dat is een feit, het wordt ook donker, dat is ook een feit!! Ik had geen zin om dezelfde route terug te rijden als heen, had ik het maar gedaan....

Dus ik een route uitgestippeld hoe te rijden, eerst naar Ranau en dan door naar Tambunan. Op het punt waar ik was , was het nog 123 km terug naar Kota Kinabalu , best een eind.het was nog 67 km naar Tambunan , doe maar. Ik had alleen niet in de gaten dat de hele rit naar die stad door de bergen ging en dat de stad op 2642 meter hoogte ligt. Dus die rit duurde iets te lang.. Bijna 2 uur, en het begon al te schemeren... En de wolken werden grijs, en grijzer, en zwart..... Ik ben ergens gestopt om alle waardevolle spullen veilig onder m'n zadel te stoppen, heb mijn rugzak ingepakt in m'n regenhoes. Poncho aan en riem erover, klepje van m'n helm naar beneden en hopen dat de regenbui niet al te lang zou duren.. Hoop doet leven.... Deze regenbui duurde niet heel lang.. Maar was wel nat en werd koud, en ik moet tanken, en het begint echt wel donker te worden.. En het is nog 27 km naar Tambunan .... Godverdegodver kut kut kut, waar ben ik aan begonnen..?? Als ik had geweten wat ik later wist, was dit nog een eitje... Hahaha , ik kan er nu om lachen, maar wat scheet ik gisteren in mijn broek zeg...

Ik moet echt tanken.. Nog 18 km.. Ik heb het koud.. Ti's nu echt donker, nou ja bijna, er is nog een beetje een lichtere lucht, het bliksemt als een gek op de berg, en dan maar hopen dat ik daar niet heen hoef , daar is de kust ( en nog 3 uur rijden ... ) nog 7 km en mijn metertje staat al in het rood, nee joh valt mee, we rijden naar beneden, what the fuck ... Benzine... En ja hoor eindelijk om 18:40 een benzine station, dat was al 1 gerust stelling, nu nog terug naar KK .

6 km terug rijden , rotonde naar links, 59 km nog, en dan ben ik er ... En het is nu echt donker, echt echt echt donker, ik kan een paar meter vooruit kijken, het is gestopt met regenen, gelukkig!! Er zijn ook auto's en vrachtauto's die mijn kant op moeten, laat ik ze maar volgen, dan zie ik iets verder vooruit. Sommige auto's rijden te hard en kan ik niet volgen. Eindelijk is er een groepje voertuigen die een goede snelheid hebben en die ik kan volgen. Bergje op Bergje af, steile hellingen, diepe dalen waar ik met 80km/h naar beneden raas en dan weer flink moet remmen voor een U bocht ( U-Boat zou ook wel leuk zijn .. ) . Ik zie geen hand voor ogen, ti's echt pikzwart, spontaan een wegversmalling aan mijn kant, moet heel snel reageren, er is een rotsblok naar beneden gevallen en heeft een stuk weg meegenomen, er staan 2 pionnen om te waarschuwen , anders pleur je 200 meter of meer of minder naar beneden.. Ik weet eigenlijk hoever het is naar beneden want ik zie niks!!! Maar van de heenweg kan ik wel een inschatting maken...

Om het verhaal niet te lang!! Te maken, ik was zoooo bang, ik heb mijn emoties kunnen bedwingen, had in allebei mijn benen kramp, ik wilde opgeven en terug rijden naar Tambunan om daar te overnachten, blaren op mijn handen van het knijpen in mijn handvatten , ik was echt zo bang.... En toen ... Zag ik de stad, allerlei lichtjes, whoehoe, bijna... Dacht ik, staat er een bordje met : Kota Kinabalu 27 km.... Godver, wat een tegenvaller.

Ik had dus om kwart voor zeven getankt en kwam om kwart voor tien aan in het hostel, ik kon wel janken.... Ik stond te trillen op mijn benen.. En begon ook te janken, Hiske was weer terug, en kon gelukkig mijn verhaal ff vertellen.

Wat een avontuur zeg.. Ik ga douchen en slapen, morgen naar Jakarta .....

Mazzel